اینگرید برگمان
Ingrid Bergman
اینگرید برگمن یکی از بزرگترین بازیگران زن دوران طلایی هالیوود بود. زیبایی طبیعی و بی تکلف و استعداد بازیگری بسیار او، او را به یکی از مشهورترین چهره های تاریخ سینمای آمریکا تبدیل کرد. برگمن همچنین یکی از برنده‌ترین بازیگران زن اسکار است که با مریل استریپ و فرانسیس مک‌دورمند، هر سه بعد از کاترین هپبورن در رتبه دوم قرار دارند.
اینگرید برگمن در 29 آگوست 1915 در استکهلم سوئد از مادری آلمانی به نام فریدا هنریتا (آدلر) و پدری سوئدی، یوستوس ساموئل برگمن، هنرمند و عکاس به دنیا آمد. مادرش در دو سالگی و پدرش در سن 12 سالگی فوت کردند. او برای زندگی نزد یک عموی مسن رفت.
زنی که در دهه 1940 یکی از ستاره های برتر هالیوود بود، پس از پایان تحصیلات رسمی خود تصمیم گرفت بازیگر شود. او در 17 سالگی طعم بازیگری را چشیده بود، زمانی که در سال 1932 در فیلم سوئدی Landskamp (1932) در نقش دختری که در صف ایستاده بود، بازی کرد - برای دختری که به عنوان "هدیه برجسته سوئد" شناخته می شد، چندان آغازی نبود. به هالیوود." پدر و مادرش وقتی مردند که او فقط یک دختر بود و عمویی که با او زندگی می کرد نمی خواست مانع رویای اینگرید شود. سال بعد او در مدرسه سلطنتی تئاتر دراماتیک در استکهلم ثبت نام کرد، اما تصمیم گرفت که بازیگری روی صحنه برای او نیست. سه سال دیگر طول می کشید تا او شانس دیگری برای فیلم داشته باشد. زمانی که او این کار را انجام داد، بیش از یک بخش کوچک بود. فیلم مورد بحث «کنت شهر قدیمی» (1935) بود که در آن او در نقش السا ادلوند یک سخنرانی داشت. پس از چندین فیلم در آن سال که او را به عنوان یک هنرپیشه کلاسیک معرفی کرد، اینگرید در Intermezzo (1936) در نقش آنیتا هافمن ظاهر شد. خوشبختانه دیوید او. سلزنیک تهیه‌کننده آمریکایی آن را دید و نماینده‌ای از سلزنیک اینترنشنال پیکچرز فرستاد تا حق داستان را به دست آورد و اینگرید قراردادی را امضا کند. پس از امضای قرارداد، او به کالیفرنیا آمد و در سال 1939 در بازسازی فیلم او به نام Intermezzo (1939) توسط United Artists بازی کرد و نقش اصلی خود را تکرار کرد. فیلم موفق بود و اینگرید هم همینطور.اینگرید برای بازگشت به سوئد برای فیلمبرداری فقط یک شب (1939) در سال 1939 و شب ژوئن (1940) در سال 1940 قرارداد داشت. او در ایالات متحده در سه فیلم ظاهر شد که همه مورد استقبال قرار گرفتند. او تنها یک فیلم در سال 1942 ساخت، اما آن فیلم کلاسیک کازابلانکا (1942) در مقابل همفری بوگارت بود.اینگرید نقش هایش را به خوبی انتخاب می کرد. در سال 1943 او برای بازی در فیلم برای چه کسی زنگ می‌زند (1943)، تنها فیلمی که در آن سال ساخت، نامزد دریافت جایزه اسکار شد. منتقدان و مردم او را فراموش نکردند که او سال بعد فیلم «گاز لایت» (1944) را ساخت - نقش او در نقش پائولا آلکوئیست اسکار بهترین بازیگر زن را برای او به ارمغان آورد. در سال 1945 اینگرید در فیلم های Spellbound (1945)، Saratoga Trunk (1945) و The Bells of St Mary's (1945) بازی کرد که برای بازی در نقش خواهر بندیکت، سومین نامزدی اسکار خود را دریافت کرد. او در سال 1947 هیچ فیلمی نساخته بود، اما با چهارمین نامزدی برای جوآن آو آرک (1948) دوباره بازگشت. در سال 1949 برای فیلمبرداری استرومبولی (1950) به کارگردانی روبرتو روسلینی به ایتالیا رفت. او عاشق او شد و همسرش دکتر پیتر لیندستروم و دخترش پیا لیندستروم را ترک کرد. "نگهبانان اخلاق" آمریکا در مطبوعات و منبرها خشمگین شدند.