جیم برودبنت
Jim Broadbent
یکی از همه کاره ترین بازیگران کاراکتر انگلیسی، جیم برادبنت، در 24 مه 1949 در لینکلن شایر، کوچکترین پسر سازنده مبلمان روی لاوریک برودبنت و مجسمه ساز دورین "دی" (فیندلی) برادبنت متولد شد. جیم در مدرسه شبانه روزی کویکر در ریدینگ شرکت کرد و سپس با موفقیت برای یک مدرسه هنری درخواست داد. با این حال، قلب او در بازیگری بود و بعداً به آکادمی موسیقی و هنر دراماتیک لندن (LAMDA) منتقل شد. پس از فارغ‌التحصیلی در سال 1972، کار حرفه‌ای خود را روی صحنه آغاز کرد و با تئاتر ملی سلطنتی، شرکت رویال شکسپیر و به عنوان بخشی از تئاتر ملی برنت، گروهی دو نفره که او یکی از بنیانگذاران آن بود، اجرا کرد. برادبنت علاوه بر کارهای تئاتری، کارهای ثابتی در تلویزیون انجام داد و برای کارگردانانی مانند مایک نیول و استیون فریرز کار کرد. برودبنت اولین فیلم خود را در سال 1978 با نقش کوچکی در فیلم فریاد (1978) اثر یرژی اسکولیموفسکی انجام داد. او دوباره با فریرز در فیلم The Hit (1984) و با تری گیلیام در زمان راهزنان (1981) و برزیل (1985) کار کرد، اما با همکاری او با مایک لی بود که برودبنت برای اولین بار برای مخاطبان بین المللی فیلم شناخته شد. در سال 1990 او در فیلم "لی زندگی شیرین است" (1990) بازی کرد، یک کمدی خانگی که او را به عنوان یک آشپز خوش اخلاق که رویای اداره تجارت خود را در سر می پروراند، انتخاب کرد. برادبنت سال بعد با بازی در نقش های مهم در بازی گریه نیل جردن (1992) و آوریل افسون شده مایک نیول (1991) بیشتر دیده شد و متعاقباً می توان او را در فیلم های متنوعی مانند گلوله های وودی آلن بر فراز برادوی (1994)، بیوه ها دید. پیک (1994)، اقتباس بسیار تحسین شده ریچارد لونکرین از ریچارد سوم شکسپیر (1995) و صدای کوچک (1998) که آخرین آنها او را به عنوان یک مالک کلوپ شبانه پرمخاطب معرفی کردند. برادبنت که عمدتاً به عنوان یک بازیگر شخصیت در این فیلم ها ظاهر می شد، در مرکز صحنه فیلم تاپسی-توروی لی (1999) قرار گرفت و نقش مهمی در نقش W.S. گیلبرت با پیچیدگی احساسی و طنز. سال موفقیت جیم 2001 بود، زیرا او در سه فیلم موفق تجاری و انتقادی بازی کرد. بسیاری او را بازیگر اصلی نقش مکمل آن سال می دانند. ابتدا او در نقش پدر بریجت (کالین جونز) در فیلم خاطرات بریجیت جونز (2001) بازی کرد که رنه زلوگر را به نامزدی اسکار برای بهترین بازیگر زن سوق داد. فیلم بعدی مولن روژ چند نامزد اسکار (از جمله بهترین فیلم) بود! (2001) که برای بازی در نقش هارولد زیدلر جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد بفتا را دریافت کرد. در نهایت، فیلم زندگی‌نامه‌ای کوچک آیریس (2001) ساخته شد، که برای آن او در نقش همسر فداکار جان بیلی، اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را در مقابل آیریس مرداک، رمان‌نویس بریتانیایی که از بیماری آلزایمر رنج می‌برد، جودی دنچ برد. جیم از آنجایی که مادر خودش در سال 1995 بر اثر آلزایمر فوت کرده بود، این فیلم با موفقیت همراه شد.
